Neden “Portnoy” ile başlayalım? Çünkü Roth'un galaksisi onun etrafında dönüyor

Aynı konu hakkında:

Yakın zamana kadar Philip Roth , kitap yayınlamayı hayal eden herkesin koruyucu tanrısı gibi görünüyordu. Son yıllarda, unutulmuş olmasa da, ismi motivasyon cümlelerinde ve ifadelerde giderek daha az yer almaya başladı; hevesli yazarların veya her zamanki pisliklerin (alıntı Arbasino) ulusal balonlarında yerini Carrères'ler, Ernaux'lar ve en başta da Güney Amerika'nın yeniden keşfi olan Bolaño ve Cortázar aldı. İster züppelikten, ister Amerikan karşıtlığından, isterse #MeToo sonrası duygusallıktan olsun, Nathan Zuckerman, David Kepesh ve Alexander Portnoy'un destansından biraz daha uzaklaşıyormuşuz gibi görünüyor. Dolayısıyla yazarın şimdi İtalya'da yeni bir hayat bulması, Einaudi'den Adelphi'ye göç etmesi ve böylece kataloğa Giorgio Colli ile Kundera arasında girmesi iyi bir şey. Ve hemen yayın dünyasında bir tartışma çıktı, sosyal medyadaki her zamanki insanlar (pislikler ve diğerleri) Portnoy'un (artık Portnoy'un Şikayeti değil) ücretsiz kopyasını karıştırıp kitabın isminin değişmesinden yakındılar . Bu tercihi, 1969 yılında cinsel fantezileriyle Newark'taki Yahudi cemaatini ve bir kısmını da tüm dünyayı skandallara sürükleyen kitabın çevirisini ve editörlüğünü yapan Matteo Codignola'ya sorduk. Codignola, Il Foglio'ya yaptığı açıklamada, "Şikayet sadece ağıt değil, birçok başka şey anlamına geliyor." dedi. “Roth bunu röportajlarında sık sık dile getirmiştir. İtalyancada temel olarak lagna anlamına gelir, İngilizcede psikiyatrik bir terimdir, ancak aynı zamanda yargısal bir terimdir... Lamento ile örtüşmeyen birçok farklı anlama gelir .”

Ayrıca bakınız:

Bir şikâyet, bir itiraz ama aynı zamanda bir huzursuzluk duygusu. “O zaman bu çalışmanın arkasındaki fikir, 2025'in okuyucuları için 2025'te yazılmış gibi bir kitap sunmaktır. Yeni bir versiyondan değil, çıplak bir versiyondan bahsediyorum. Portnoy'un doğduğu günden beri beraberinde taşıdığı çeşitli türden tartışmalar ve fanatizmler olmadan. Çalışmamın, önyargısız bir şekilde onu okumaya veya yeniden okumaya bir davet olmasını istiyorum . Kitabın ne içerdiğini ve uzun tarihinin sonunda neyi gizlediğini keşfetmenin en iyi yolunun bu olduğuna inanıyorum. Benim başıma geldi” diye devam ediyor Codignola. “Onu elime aldığımda birkaç şeyi bildiğimi sanıyordum, ama gözlerimin önünde hatırladığımdan çok farklı bir nesne buldum.” Adelphi, Sciascia, Simenon ve Ian Fleming'de yaptığı gibi, New Jersey'deki Roth'un (yıllardır Lviv bölgesindeki Roth'u yayınlamıştı) tüm eserlerini yavaş yavaş yayınlayacaktır.

Peki neden Portnoy ile başlayalım? “Elbette, her şeyi kronolojik sırayla, Goodbye, Columbus ile başlayarak yapabilirdik. Ancak Roth’un çalışması Portnoy etrafında dönüyor, onun anlatı galaksisi merkezinde bu garip çekici var, etrafında diğer tüm gezegenler, en azından American Pastoral’a kadar, sıralanmış. Ve bu yüzden, en baştan başlayabilirdik. Bir şekilde ," diyor Codignola Foglio’ya, "Roth için hemen hemen her şey Portnoy’dan, kitabın etrafında ve dolayısıyla ona olanlardan, kitabın bir yazar olarak imajını nasıl değiştirdiğinden, popülerlikle olan ilişkisinden kaynaklanıyordu… Portnoy’dan sonra Roth asla aynı olmadı ve neden diye sormayı hiç bırakmadı kendine". Kitap yayımlandığında Gershom Scholem gibi bir bilim insanı şu yorumu yapmıştı: “Bu kitap ikinci bir Holokost’a yol açma riski taşıyor.” Ama artık mastürbasyon sahneleri bizi şaşırtmıyor. Codignola'nın bize söylediğine göre çarpıcı olan, "bir yazarın bir kitapta neler yapabileceğini düşünmesi"dir . Portnoy, “kitapların eskiden ne olduğuyla ilgili kaybolmuş bir fikir içeriyor. Ve bunu unuttuk. Bugün gördüğümüz şey, yıkıcı olduğunu iddia etse bile, çok yavan. Burada olan, bir kitabın her şeyi havaya fırlatabileceği fikri ortadan kayboldu .”

Bu konular hakkında daha fazlası: